درجهان امروز با پیشرفت صنعت و تکنولوژی و همچنین ارتقاء سطح علمی افراد، انسانها همواره به دنبال به دست آوردن روشهایی برای آسانتر شدن زندگی و رفع مشکلات فردی و اجتماعی خود میباشند. و نیاز تنها چیزی است که انسان را مجبور به کشف و جستجو در دنیای جدید میکند. مانند نیاز به علمی برای اطلاع یافتن از اخبار جهان، یا نیاز به ابزاری برای پیدایش ارتباطات جدید و به روز و … .
استفاده از اینترنت و فضای مجازی، یکی از همین راه حلهای ساده ولی پیچیده است. اینترنت میتواند قسمتی از نیازهای ما را رفع کند و چه بسا در آیندهای نزدیک مشکلی نباشد که با اینترنت حل نشود. ولی این یک نگاه خوشبینانه به این مقوله است. درطرف دیگر آسیبها و صدماتی است که عدم آشنایی کافی با این بستر میتواند برای ما وجود داشته باشد.
حملات سایبری به طور فزایندهای رایج هستند و اختلالات قابل توجهی را در قربانی ایجاد میکنند، و بنابراین، مورد توجه بسیار قرار گرفتهاند. جنگ سایبری به اشکال مختلفی انجام میشود و ممکن است یک سازمان یا افراد حقیقی را هدف قرار دهند. حملات فیشینگ، جاسوس افزارها، تروجانها، حملات پاک کن، باج افزار، و انکار خدمات توزیع شده برخی از رایجترین اشکال حملات سایبری هستند.
دانش کاربر
دانش کاربر در مورد حملات سایبری و نحوه مدیریت آن عاملی است که بر میزان حساسیت به حمله سایبری تأثیر میگذارد. محققان به طور فزایندهای علاقهمند به شناسایی رفتارهای فردی مختلف هستند که ممکن است برای تعیین اینکه چه کسی بیشتر و کمتر در معرض حملات سایبری است مورد استفاده قرار گیرد. یو و همکاران (۲۰۱۹) مطالعهای را در مورد رفتار انسان در پاسخ به ایمیلهای فیشینگ انجام دادهاند. آنها دریافتند که کاربرانی که از حرکات آهسته ماوس استفاده میکنند، آگاهی بالایی از ایمیلهای فیشینگ دارند و میتوان از حرکات ماوس برای تعیین کاربرانی که ممکن است قربانی حملات فیشینگ شوند، استفاده کرد.
علاوه بر دانش کاربران از انواع خاص حملات، اعتماد به فناوری عامل دیگری است که ممکن است آسیبپذیری را پیشبینی کرده و تحت تأثیر قرار دهد. به طور خاص، کاربران ممکن است زمانی آسیب پذیر باشند که به طور نامناسب به آن اعتماد کنند.
برخی از تحقیقات قبلی به طور کلی واکنشهای عاطفی و هیجانی به حملات سایبری را تاییدکرده است. آسیب سایبری گسترده بوده و شامل صدمات مختلف روانی، جسمی، اقتصادی، اجتماعی و غیره میباشد. مثلا درجنبههای آسیب روانی و عاطفی، ناراحتی، نا امیدی، اضطراب، افسردگی و احساس شرمندگی نام برد.